Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
жылбысқа — бөрік. Жылбысқаның елтірісінен тігілген бөрік. Басында ана жылы Сәтбала тігіп берген ж ы л б ы с қ а б ө р і к (Қаз. әдеб., 01. 08.1975, 2) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жылбысқа — зат. 1. Шала туған (іш тастаған) жас телдің жетілмеген терісі. Кейде ересек арық малдың еті де жылбысқы деп аталады. 2. Елтірі, одан тігілген (балаларға арналған) тонды да жылбысқы деп атайды. зат. Шала туған (іш тастаған) жас төлдің еті және… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жылбыс — (Алм., Еңб қаз.) тақыр. Ж ы лб ы с теріден сыпыра (қ.) тігу қиын (Алм., Еңб қаз.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жылбысқа — (Сем.: Көкп., Ақс., Абай; Тау., Қош.) жаңа туған, көзін әлі ашпаған қызыл шақа төл … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жылпысын — 1 (Қост., Жанг.) жылбысқа. Шала туған қозы ж ы л п ы с ы н боп туады (Қост., Жанг.) 2 (Гур., Маңғ.) жылмаңдаған, қу. Бір ж ы л п ы с ы н д а у адамымыз бар, басқасын білмейтін, домбыраны жақсы шалады (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
